Liturgie
Een kerkgemeenschap is een verzameling van mensen die, met het Evangelie van Jezus Christus als uitgangspunt, geloofsgemeenschap willen zijn met vieringen in de kerk als terugkerend moment van samenkomst en verbinding. In die verbinding ontmoeten de leden van de kerkgemeenschap niet alleen elkaar maar vooral God in hun leven en via de wereldkerk van Rome allen die door het doopsel tot de Rooms Katholieke Kerk behoren. Levend vanuit het Evangelie is er ook ruimte en aandacht voor ontmoeting van andersdenkenden.
Om kerkgemeenschap te zijn moeten mensen elkaar willen ontmoeten op een plaats waar zij hun (gelovig) leven kunnen vieren. Pastoraal is daar nog een belangrijke opdracht aan toe te voegen:
- Meer mensen worden gezien en gehoord.
- Meer geloofsverdieping bij meer mensen.
Welke activiteiten kunnen overwogen worden:
- Het gebed individueel en samen bevorderen.
- Het geloof vieren in de sacramenten en sacramentaliën.
- Zondagse Eucharistieviering, goed verzorgd en met inzet van vrijwilligers:
koren, lectoren, acolieten, kosters, communiehelpers.
- Dagelijkse Eucharistieviering, indien mogelijk of in de hoofdkerk.
- Doopvieringen met voorbereiding daarbij.
- Uitvaartvieringen met passende begeleiding en voorbereiding.
- Huwelijksvieringen met voorbereiding en begeleiding in dekenaatverband.
- Ziekenzalving bij gelegenheid: thuis, ziekenhuis, verpleeghuis.
- Boetesacrament op afspraak.
- Sacramentaliën als: St. Maartenviering, zegenen Adventskrans, kruisweg in
Goede Week.
- Gelegenheidsvieringen bij verenigingen.
- Bidden van getijdengebed: rozenkransgebed in mei- en oktobermaand.
Biddende moeders, vaders, grootouders.
Catechese
Het geloof belijden en blijven verdiepen.
Daartoe behoren:
- Verkondiging in de kerk bij de vieringen en
daarbuiten
- Geloofsverdieping voor volwassenen:
systematisch of bij afzonderlijke gelegenheden.
- Catechese voor kinderen en jongeren:
a. systematisch in schoolverband
b. sacramenten - catechese bij
eerste H. Communie en Vormsel.
Parochie-catechese in parochieverband staat nog in de steigers.
Nu geloof en kerk hun vanzelfsprekendheid hebben verloren klinken zingevings- engeloofsvragen op binnen de privéwereld, het gezin. Maar misschien nog het meest in ons eigen hoofd en hart, want wij zijn zelf ook kinderen van onze tijd. Tertullianus (ca. 200) zei ooit:"Je bent niet als christen geboren, je moet het worden". Nog ouder is de uitspraak van Ignatius van Antiochië. Vlak voor zijn marteldood zei hij:"Ik begin nu pas leerling te worden". Nu er geen sprake meer is van een homogene christelijke cultuur, is geloof meer een kwestie van een persoonlijke ontdekking, van een geleidelijke initiatie, van bewuste keuzes op basis van opgedane ervaringen. Een catechese niet gericht op het kennen, maar op het ervaren van het mysterie. Hiermee een bewustzijnsproces in gang zetten bij kinderen en ouders.
Ouders zijn de eerstverantwoordelijken waar het de (geloofs-)opvoeding van hun kinderen betreft; daartoe dienen zij wel toegerust te worden. Catechese moet worden gedragen door de kinderen, de ouders, de school en de parochie op een eigentijdse wijze. We worden geconfronteerd met een situatie waarin de inzet van de school bij de voorbereiding op de sacramenten geen vanzelfsprekendheid meer is. Dit betekent ook dat er inspanning moet worden geleverd om die voorbereiding niet van de afzonderlijke scholen afhankelijk te laten zijn. Er moet dus een netwerk van parochie en ouders ontstaan om een fundament voor de sacramentenvoorbereiding te leggen.